मलाई समाजमा घुलमिल भएर बस्न खुबै राम्रो लाग्छ। समाजका हरेक कृयाकलापमा म पनि सरिक बनु भन्ने लाग्थ्यो र म धेरै कार्यक्रममा सहभागी पनि भएकी छु, सानो छँदा आफुसङ्गका साथीभाईहरु सङ्गै पढ्ने, खेल्ने, हाँस्ने र रमाईलो गरेका ती दिनहरु सम्झिदा निकै रमाईलो लाग्छ ।
घरिघरी यस्तो पनि लाग्छ कि म फेरि त्यही पुरानो दिनहरुमा फर्किएर आफुलाई त्यही माहोलमा भुलाईरहेकी छु । ती पलहरु अझै पनि मेरा मानसपटलमा घुमिरहेका छन। तर यो सब मेरो एउटा अतित मात्र हो । अचेल म यी सबै रमाईला पलहरुबाट धेरै टाढा भएको महसुस गरिरहेकी छु ।
समय र परिस्थिति सङ्ग जुधिरहेको बेला बढ्दो उमेरले समाजलाई पनि सामना गर भन्दै अर्को भार थपिदिएको छ । समय र परिस्थितिलाई सामना गर्न जति सजिलो छ, समाजलाई सामना गर्न भने त्यति नै गार्हो!!
बाल्यकालको मिठा यादसङ्गै हुर्किएर किशोरावस्था पार गरि अहिले युवा अवस्थामा टेक्दै गर्दा समय र परिस्थितिले मलाई धेरै कुरा सिकाएको छ। जति जति उमेर बढ्दै जान्छ, त्यति त्यति हरेक पलहरु असहज बन्दै जादो रहेछ। बाल्यकालमा न कसैको डर थियो न त कसले केही भन्छ कि भन्ने चिन्ता, जे थियो छुट्टै मिठासपूर्ण जिन्दगी थियो । अहिले उमेरले यहाँसम्म ल्याई पुर्याउदा धेरै कुराको जिम्मेवारी थपिदिएको छ ।
| बाहिर आदर्शको खोल ओढेर भित्रभित्रै षड्यन्त्र रच्नेहरु पनि यहि समाजमा हुँदा रहेछ्न । तिनिहरुको अगाडि कत्ती पनि नडगमगाई आफ्नो बाटोमा हिंड्न सक्नुपर्छ भन्ने कुरा त मैले पहिले नै बुझिसकेकी हुँ । त्यही पनि मनै न हो, कता कता बिझाइहाल्दो रहेछ । |
समाजमा अनेक सोचविचार राख्ने व्यक्तीहरु हुन्छन, सबैको एकै किसिमको सोचाई हुदैन, कसैले नराम्रोलाई कसरी राम्रो बनाउ भन्ने सोचिरहेको हुन्छ भने कसैले राम्रोलाई कसरी नराम्रो बनाईदिउ भन्ने भावना राख्दोरहेछ । यस्ता दुईथरी भाव राख्नेहरु सङ्ग २ मिटर परैबाट तर्किएर हिडेको राम्रो ।
बाहिर आदर्शको खोल ओढेर भित्रभित्रै षड्यन्त्र रच्नेहरु पनि यहि समाजमा हुँदा रहेछ्न । तिनिहरुको अगाडि कत्ती पनि नडगमगाई आफ्नो बाटोमा हिंड्न सक्नुपर्छ भन्ने कुरा त मैले पहिले नै बुझिसकेकी हुँ । त्यही पनि मनै न हो, कता कता बिझाइहाल्दो रहेछ । आफुले गर्दै नगरेको अनि भन्दै नभनेको कुरा पनि यहि समाज र आफन्तबाट सुन्न पाईदो रहेछ । अर्काको भलो गर्न नसक्नेहरुले यस्ता बकम्फुसे कुरा गरेर बेईमानीको जालो यति बुनेछ्न कि त्यसभित्र सच्चा अनि ईमान्दार व्यक्ती अल्झिएर उम्कन सकिरहेका छैनन । साँच्चै भन्नुपर्दा मान्छे कति फुर्सदिलो भएका, आफ्नो कामधन्दा छोडेर अर्काको कुरा काट्दै बस्न कति समय छुट्ट्याएका होलान?
| कसैले नराम्रो भन्दैमा अनि गिराउदैमा आफुभित्र भएका सकारात्मक पक्ष मेटिने चाहिँ पक्कै होइन ।यदि आफू सहि छ भने कसैलाई बारम्बार म सहि छु भनी व्याख्या गरिरहनुपर्ने जरुरत पनि म देख्दिन। |
अहो! बडो अचम्मको हाम्रो समाज...जे होस रुखको हाँगाको टुप्पोमा बसेर फेद काट्ने त कालिदाश थिए । तर कुरैकुराको भुमरीमा पारेर माकुराले जस्तो जाल बुन्न जानेका जालीदासको पनि कमि रैनछ यो समाजमा।।
म एउटा संचारकर्मी (media person) भएको कारणले पनि होला, मलाई सबै सङ्ग खुलेर हाँस्न र बोल्न अनि रमाईलो गर्न मनपर्ने। म सधै सबैलाई राम्रो व्यवहार गरौ भन्ने चाहाना राख्ने मान्छे । सबैलाई सुन्दर रुपले हेर्न खोज्दा खोज्दै पनि कहिलेकाही आफै नराम्रो बन्न पुगेकी पनि छु । त्यसैले मलाई अचेल कसैसङ्ग पनि खुलेर कुरा गर्न मन लाग्दैन । राम्रो सोचेर बोल्यो भनेपनि अर्थको अनर्थ बनाएर कुरा लगाईदिने, राम्रो बोलेपनि नराम्रो बनाईदिने जस्ता व्यवहार थाहा पाईसकेपछी कसैले पनि त्यस्ता व्यक्तीलाई साथी या आफन्ती बनाउन सक्दैन । र मैले पनि त्यस्ता बानीव्यवहार भएकाहरुलाई कहिल्यै आफ्नो बनाउन सकिन ।
यसो भन्दै गर्दा मलाई कहिलेकाही मिथ्या आरोप नलागेको पनि होईन । बारम्बार सत्यमाथी प्रहार भईरहेकै हो । कसैले नराम्रो भन्दैमा अनि गिराउदैमा आफुभित्र भएका सकारात्मक पक्ष मेटिने चाहिँ पक्कै होइन ।यदि आफू सहि छ भने कसैलाई बारम्बार म सहि छु भनी व्याख्या गरिरहनुपर्ने जरुरत पनि म देख्दिन। जो जस्तो छ तिनिहरुको नजरमा म त्यस्तै छु, यसमा कुनै दुईमत नै छैन ।
खैर, केहि छैन कहिलेकाही आफुमाथि आईलागेका झुठा आरोपहरु पनि हाँसेर स्विकार गर्न सक्नुपर्छ । जिन्दगीमा आईपर्ने स-साना बाधाले पहाड जत्रा समस्या समाधान गर्न सिकाउछ भन्ने कुरा पनि मलाई राम्ररी थाहा छ । त्यसैले अचेल अरुले मेरो बारेमा के सोच्ला, मलाई के भन्ला, म फलानोको नजरमा राम्रो हुम्ला कि न हुम्ला जस्ता कुराहरु मनमा खेलाउन छोडिसके।
मेरो अन्तर हृदयमा कसैप्रती नकारात्मक भाव छैन। म `म´ हुँ, कसैले मलाई तँ फलानो जस्तो बन्नुपर्छ भन्यो भन्दैमा म फलानो जस्तो बन्नुपर्ने कुनै आवस्यकता छैन, मलाई म नै बन्न देउ, मलाई म भित्रको `म´ लाई बुझेर जिन्दगी रङ्गिन बनाउन मन छ।।
-1732149347.jpg)
-1732148281.jpg)
-1730900112.jpg)
